Rouw en liefdescirkel

Rouwen. Hoe dan toch?

Het rouwproces kent verschillende fases maar die verlopen niet lineair volgens een boekje. Vaak vinden mensen het fijn om iets te kunnen doen in dat proces van loslaten, aanvaarden en verdergaan. Rouwen is namelijk best hard werken. De term rouwarbeid is van rouwdeskundige Manu Keirse maar hij spreekt inmiddels over overleven van verlies en in plaats van “verwerken”, de term die vroeger gangbaar was. ‘Je hoeft de dode niet los te laten. Jullie relatie eindigt niet, ze verandert alleen van vorm. Wanneer je regelmatig herinneringen blijft ophalen, blijft diegene op een (hopelijk) positieve manier leven in je hart.’

Met aandacht een herdenkingsplek maken in de natuur.

Hier maakt de dochter een plek van aandacht en liefdevolle toewijding voor haar ouders die kort na elkaar zijn overleden. In de natuur. En dat doet ze met uitsluitend sprokkeloogst. Dingen die ze vindt tijdens wandelingen. En dan begint dit hele proces al: de ouders waren ook altijd in de natuur te vinden en wandelden en sprokkelden zeer gepassioneerd. Sprokkelwaar: eikels, kastanjes, bloemen, bladeren, takjes, stenen, schelpen, bessen en grassen. Iedere gevonden schat is een cadeau voor haar ouders en voor haarzelf tegelijkertijd.

Cirkel van rouw en liefde.

In het land rondom het familiehuis in Frankrijk ontstaat de cirkel vol van leven en kleur. Denkend aan haar ouders, lachend en huilend en pratend tegen hen, ordent ze de natuurvondsten in een cirkel. In het midden graaft ze een kleinere cirkel uit waarin plaats is voor (een deel van de) as. Maar dat is niet nodig; deze plek kan ook zonder as gecreëerd worden want het gaat vooral om het creatieve maak-ritueel. De handeling is wat dit proces zo waardevol maakt. Het bewust bezig zijn met het eren van de ouders en hun leven. Je kunt op deze manier ook je dankbaarheid laten zien en uiten. En dat is precies wat hier gebeurt.

Dankbaarheid en symboliek.

De cirkelvorm is gekozen omdat dit een gevoel van geborgenheid geeft aan de dochter. De cirkelvorm heeft voor haar niets te maken met wedergeboorte of ‘de cirkel is rond’. Het concept ‘de kringloop van het leven’ is wel een meespelende gedachte juist omdat de ouders ook zo gek waren op de natuur. Op deze manier ‘schildert’ de dochter op een symbolische manier, met materiaal dat op zal gaan in de aarde, haar gevoel voor haar ouders, haar jeugd, haar verdriet en haar dankbaarheid.

Verbondenheid.

De ouders blijven in haar hart. Ze zijn in haar aanwezig en leven met haar mee. De herinneringen aan hen worden regelmatig uitgesproken en gedeeld met degenen die ook hielden van deze mensen. De cirkel geeft tevens vorm aan de onderlinge verbondenheid die de nabestaanden kunnen voelen.